Baza danych kart charakterystyki — Zawartość i elementy formalne karty charakterystyki (UE) 2020/878
Karta charakterystyki musi zawierać informacje o zagrożeniach, a także o bezpiecznym magazynowaniu substancji lub mieszaniny, postępowaniu z nią oraz jej usuwaniu. Dysponowanie tymi informacjami umożliwi użytkownikom podjęcie niezbędnych środków związanych z ochroną zdrowia ludzkiego i bezpieczeństwa w miejscu pracy oraz ochroną środowiska.
Wymagania dotyczące zawartości i formatu karty charakterystyki zostały obecnie określone w rozporządzeniu (UE) 2020/878.
Rozporządzenie, które weszło w życie 1 stycznia 2021 r., zastępuje rozporządzenie (UE) nr 2015/830 zawierające wymagania merytoryczne i formalne dotyczące kart charakterystyki
Po 1 stycznia 2023 r. karta charakterystyki każdego produktu dostępnego na rynku powinna być zgodna z tym rozporządzeniem, co oznacza konieczność zmiany każdej karty charakterystyki najpóźniej do 31 grudnia 2022 r.
ES I CS I DE I EN I FR I IT I HU I PL I RO I SK I SL
SEKCJA 1: Identyfikacja substancji/mieszaniny i identyfikacja przedsiębiorstwa
1.1. Identyfikator produktu
Jeżeli mieszanina posiada niepowtarzalny identyfikator postaci czynnej (UFI) zgodnie z częścią A sekcja 5 załącznika VIII do rozporządzenia (WE) nr 1272/2008 i jest on wskazany w karcie charakterystyki, wówczas UFI podaje się w tej podsekcji.
1.2. Istotne zidentyfikowane zastosowania substancji lub mieszaniny oraz zastosowania odradzane
1.3. Dane dotyczące dostawcy karty charakterystyki
1.4. Numer telefonu alarmowego
SEKCJA 2: Identyfikacja zagrożeń
2.1. Klasyfikacja substancji lub mieszaniny
2.2. Elementy oznakowania
2.3. Inne zagrożenia
SEKCJA 3: Skład/informacja o składnikach
3.1. Substancje
3.2. Mieszaniny
SEKCJA 4: Środki pierwszej pomocy
4.1. Opis środków pierwszej pomocy
4.2. Najważniejsze ostre i opóźnione objawy oraz skutki narażenia
4.3. Wskazania dotyczące wszelkiej natychmiastowej pomocy lekarskiej i szczególnego postępowania z poszkodowanym
SEKCJA 5: Postępowanie w przypadku pożaru
5.1. Środki gaśnicze
5.2. Szczególne zagrożenia związane z substancją lub mieszaniną
5.3. Informacje dla straży pożarnej
SEKCJA 6: Postępowanie w przypadku niezamierzonego uwolnienia do środowiska
6.1. Indywidualne środki ostrożności, wyposażenie ochronne i procedury w sytuacjach awaryjnych
6.2. Środki ostrożności w zakresie ochrony środowiska
6.3. Metody i materiały zapobiegające rozprzestrzenianiu się skażenia i służące do usuwania skażenia
6.4. Odniesienia do innych sekcji
SEKCJA 7: Postępowanie z substancjami i mieszaninami oraz ich magazynowanie
7.1. Środki ostrożności dotyczące bezpiecznego postępowania
7.2. Warunki bezpiecznego magazynowania, w tym informacje dotyczące wszelkich wzajemnych niezgodności
7.3. Szczególne zastosowanie(-a) końcowe
SEKCJA 8: Kontrola narażenia/środki ochrony indywidualnej
8.1. Parametry dotyczące kontroli
8.2. Kontrola narażenia
SEKCJA 9: Właściwości fizyczne i chemiczne
9.1. Informacje na temat podstawowych właściwości fizycznych i chemicznych
9.2. Inne informacje
SEKCJA 10: Stabilność i reaktywność
10.1. Reaktywność
10.2. Stabilność chemiczna
10.3. Możliwość występowania niebezpiecznych reakcji
10.4. Warunki, których należy unikać
10.5. Materiały niezgodne
10.6. Niebezpieczne produkty rozkładu
SEKCJA 11: Informacje toksykologiczne
11.1. Informacje na temat klas zagrożenia zdefiniowanych w rozporządzeniu (WE) nr 1272/2008
11.2. Informacje o innych zagrożeniach
SEKCJA 12: Informacje ekologiczne
12.1. Toksyczność
12.2. Trwałość i zdolność do rozkładu
12.3. Zdolność do bioakumulacji
12.4. Mobilność w glebie
12.5. Wyniki oceny właściwości PBT i vPvB
12.6. Właściwości zaburzające funkcjonowanie układu hormonalnego
12.7. Inne szkodliwe skutki działania
SEKCJA 13: Postępowanie z odpadami
13.1. Metody unieszkodliwiania odpadów
SEKCJA 14: Informacje dotyczące transportu
14.1. Numer UN lub numer identyfikacyjny ID
14.2. Prawidłowa nazwa przewozowa UN
14.3. Klasa(-y) zagrożenia w transporcie
14.4. Grupa pakowania
14.5. Zagrożenia dla środowiska
14.6. Szczególne środki ostrożności dla użytkowników
14.7. Transport morski luzem zgodnie z instrumentami IMO
SEKCJA 15: Informacje dotyczące przepisów prawnych
15.1. Przepisy prawne dotyczące bezpieczeństwa, zdrowia i ochrony środowiska specyficzne dla substancji lub mieszaniny
15.2. Ocena bezpieczeństwa chemicznego
SEKCJA 16: Inne informacje
Karta charakterystyki nie powinna zawierać pustych podsekcji. Należy wyraźnie zaznaczyć, jeżeli jakieś dane nie są używane lub są niedostępne
Ponadto sporządzający kartę charakterystyki może wskazać również inne podsekcje, pod warunkiem, że nie zawierają one informacji sprzecznych z innymi sekcjami karty charakterystyki.
Karta charakterystyki nie ma określonej objętości. Jej objętość jest współmierna do zagrożenia stwarzanego przez substancję lub mieszaninę i dostępnych informacji. Informacje muszą być sformułowane w sposób jasny i zwięzły.
Język, jakim napisana jest karta charakterystyki, jest prosty, jasny i precyzyjny. Należy unikać żargonu, akronimów i skrótów. Nie używa się zwrotów wskazujących, że dana substancja lub mieszanina nie stanowi zagrożenia (np. „może być niebezpieczna”, „nieszkodliwa”, „nieszkodliwa dla zdrowia”), ani jakichkolwiek innych zwrotów niespójnych z klasyfikacją substancji lub mieszaniny.
Wszystkie strony karty charakterystyki numeruje się i podaje na nich albo objętość karty charakterystyki (np. „strona 1 z 3”) albo informację, czy po danej stronie następuje kolejna strona (np. „ciąg dalszy na następnej stronie” lub „koniec karty charakterystyki”).
Kartę charakterystyki przygotowuje kompetentna osoba, która uwzględnia szczególne potrzeby i wiedzę użytkowników karty, w stopniu w jakim są one znane. W niektórych przypadkach może to oznaczać pracę więcej niż jednej osoby, ponieważ opracowanie karty charakterystyki wymaga szerokiego zakresu wiedzy.
Kartę charakterystyki dostarcza się nieodpłatnie, w formie papierowej lub elektronicznej, najpóźniej w momencie pierwszej dostawy substancji lub mieszaniny.
Kartę charakterystyki powinno się przekazywać w językach urzędowych państw członkowskich, na terytorium których substancja lub mieszanina jest wprowadzana do obrotu, chyba że zainteresowane państwa członkowskie postanowią inaczej.